EPDM

EPDM (ethyleen-propyleen-dieen-monomeer) is een verzamelnaam voor een aantal synthetische rubbers die verwerkt zijn in een rekbare folie. Daardoor wordt het ook wel dakrubber genoemd. Deze elastische dakbedekking is over het algemeen minder populair maar kent wel een opmars, vnl. omwille van de duurzaamheid.

Voordelen

De ondergrond van een dak zet uit bij temperatuurschommelingen. De elasticiteit van het EPDM zorgt ervoor dat het volledig meegaat en er dus geen scheuren zullen ontstaan. Onderhoud is dan ook amper nodig. Zouden die er wel komen dan kunnen deze makkelijk worden hersteld met zelfklevende folie, aangezien de bedekking zelf niet doorscheurt. Op die manier kan EPDM tot wel 40 à 50 jaar meegaan.
Het ‘dakrubber’ is bovendien erg populair bij dakrenovaties. Het kan namelijk bovenop elke bestaande dakbedekking worden gelegd, zonder dat men dit moet verwijderen of afbreken. Het kan ook rechtstreeks geplaatst worden over isolatie, wat ook dit makkelijker maakt.

Doordat de folie meestal uit één geheel bestaat, gaat het ook nog eens snel. Licht hellende daken worden ook af en toe gerenoveerd met EPDM, voor zover de hellingsgraad niet te hoog oploopt.

Als laatste punt is EPDM ook de voornaamste ondergrond voor een groendak. Door de wortel- en vochtbestendigheid is het ideaal om als basis te dienen voor de ecologische dakbedekking. Daarbovenop is het stevig genoeg om op te lopen, wat een meerwaarde kan bieden voor het groendak.

Nadelen

Hoe meer voordelen, hoe hoger het prijskaartje. Ook hier is dat niet anders. EPDM zal bij de duurdere materialen behoren voor het beleggen van je dak. De duurzaamheid en het herstelgemak beperken de kosten op lange termijn wel. Voor EPDM moet je tussen de 60 en 80 euro rekenen per vierkante meter.

EPDM wordt liefst uit de buurt van chloor gehouden aangezien het daarmee reageert. Als dakbedekking van tuinhuizen, poolhouses en bouwwerken in de buurt van een zwembad zal het dan ook niet geschikt zijn.

Plaatsing

Meestal zal men gebruik maken van één groot stuk folie, maar af en toe kiest men voor meerdere stukken folie die naast elkaar worden bevestigd. De plaatsing kan gebeuren op drie manieren:

• Lijmen: de folies worden rechtstreeks op de ondergrond gelijmd, wanneer die dat toelaat. Dit zal bv. het geval zijn bij isolatie.
• Ballastlaag: de folie komt volledig los op de ondergrond te liggen. Daarbovenop komt dan een zware laag ballast, meestal grind, die de EPDM op zijn plaats houdt. Dit kan dus heel snel gaan.
• Mechanische bevestiging: dit kan boven of onder de folie gebeuren.