Funderingsplaat

Funderingsplaten zullen de voorkeur genieten wanneer er sprake is van zodanig slechte ondergrond dat er te grote funderingsstroken moeten worden aangelegd om de druk van de woning voldoende te kunnen verdelen. Men zal dan niet enkel onder de muren een betonnen fundering voorzien maar onder de volledige oppervlakte van het huis. Door middel van een horizontale plaat uit gewapend beton zal de woning de nodige stabiliteit krijgen. Aan de zijkanten van de funderingsplaat voorziet men ook een vorstrand, een soort strookfundering die aand e vloer wordt vastgestort. Deze is minstens 80 centimeter diep en moet voorkomen dat grondwater aanvriest en de bodemplaat naar boven duwt.

Om deze methode toe te passen moet men wel opletten dat de plaat evenredig wordt belast, de samenstelling van de bodem overal dezelfde is en het oppervlak effen is. Wanneer dit niet het geval is, neemt het risico op scheefzakken toe. Bovendien zorgt de verdeelde last ervoor dat het gebouw geen scheuren zal vertonen door veranderingen van de ondergrond, aangezien de plaat enkel in zijn geheel kan zakken.

De funderingsplaat is vooral geschikt voor gebouwen met een beperkt gewicht een beperkte oppervlakte. Door de extra kosten qua materiaal zal het gemiddeld gezien wel een duurder alternatief zijn dan andere soorten funderingen op staal. Een bijkomend pluspunt: plaatfundering beschermt het beste tegen trillingen ten gevolge van bv. overmatig verkeer.